De Thessalonicenzen brieven

Zó begrepen is de Opname niet maar een op zichzelf staande gebeurtenis, dat als primaire doel de ontsnapping aan lijden heeft. Het is allereerst de voleindiging van een relatie die steeds groeit en intiemer wordt en die in het heden een scheiding kent van twee geliefden, die slechts tijdelijk bedoeld is! Relatie met Christus hebben door het volgen van Christus en opgenomen worden zijn daarom onlosmakelijk met elkaar verbonden.

Dit is een enorm belangrijke les die we als christenen mogen leren uit deze brief. Hieruit vloeit voort wat ook al betoogd is in het inleidende artikel “Verloofd”, namelijk dat een levende relatie met Christus voorwaarde is voor zowel het verlangen naar de vereniging met Christus als voor de feitelijke vervulling ervan, de deelname aan de Opname. Henoch’s verhaal kan dit eveneens illustreren. De Bijbel getuigt van Henoch dat hij wandelde met God: “En Henoch wandelde met God, en hij was niet meer, want God had hem opgenomen.” (4)

De tweede les die we leren is een voorbeeld van zo’n relatie met de Heer die geboden wordt door deze gemeente van de Thessalonicenzen. Zoals gezegd staan praktische liefde voor God en de naaste, geloof, en lijden omwille van Jezus’ Naam daarin centraal. Ik geloof dat in deze relatie een belangrijke reden schuilt voor de vele openbaringen die deze gemeente kreeg over de Opname. Het vormt een prachtige illustratie van Johannes 15:15: “Ik noem u niet meer slaven, want de slaaf weet niet, wat zijn heer doet; maar u heb Ik vrienden genoemd, omdat Ik alles, wat Ik van mijn Vader gehoord heb, u heb bekend gemaakt.”

De eerste drie hoofdstukken laten zien dat deze jonge gemeente uitblinkt in twee fundamentele dingen, namelijk in geloof en in  liefde voor God, wat blijkt uit de broederliefde, dat is de liefde van God die in de harten van alle wedergeboren mensen is uitgestort. (2) Dit wordt meerdere keren opgemerkt door Paulus en de zijnen, de gemeente wordt erom geprezen en erin aangespoord.(3) Door hun liefde en geloof wordt de gemeente bovendien een klinkend voorbeeld voor andere gemeenten in Macedonië, mede omdat ze, ondanks de vervolging, niet schromen om het Woord van God onmiddellijk verder te verspreiden!

En het is deze gemeente die in beide brieven uitgelegd krijgt waar de voleindiging van hun geloof en liefde in Christus, als ook hun lijden voor Zijn naam op uit zullen lopen: De liefdevolle hereniging met Christus voor alle eeuwigheid!

De Auteur en Voleindiger van ons geloof, de Heer Jezus, verlangt naar de vereniging met Zijn bruid, even vanzelfsprekend als een bruid en bruidegom verlangen naar de volheid, dat wil zeggen het volledig uitleven van de ceremoniële huwelijksverbintenis.

Lees maar eens wat de Heer Zelf daarover te zeggen heeft in Joh. 14:1-3 en in hoofdstuk 5 vers 10, van deze brief. Deze eerste brief aan de Thessalonicenzen laat zien dat Jezus’ verlangen wordt beantwoordt door ons verlangen naar de vreugdevolle vereniging met Christus; thematisch wordt 1 Thessalonicenzen in belangrijke mate door die verwachting van Zijn terugkomt bepaald. (5)

In het volgende deel zullen de beschrijving van de Opname en de gebeurtenissen eromheen  behandeld gaan worden. In deze eerste brief wordt dat beschreven vanaf hoofdstuk 4:13 tot en met hoofdstuk 5:11. In 5:11 besluit Paulus zijn openbaringswoorden over de Opname met het tweeledig doel ervan te beschrijven: ‘Bouwt elkaar op met deze openbaringen en troost elkaar ermee, zoals u ook doet.’ In het Grieks staat het er in de gebiedende wijs, het betreft dus een opdracht. Wat missen we dus wel niet aan opbouw en troost van elkaar als christenen als we het onderwerp van de Opname links laten liggen!